Όνειρα και σκέψεις...

ουφ... (όχι απηυδιστικό, αλλά στενάχωρο.. :( )
ήμανε χθες για κρασάκι με κάποιους από την παρέα μου στην Ολύμπου (αρχές μπιτ παζάρ).
Την ώρα που θα φεύγαμε, είδα δύο πολύ γνωστές φάτσες από το παρελθόν (με τον ένα συμμαθητή από την Α Δημοτικού κ με τον άλλον γνωστοί από τη Γ΄Γυμνασίου).
Ψάχνανε να κατσουνε κ τους φώναξα να κάτσουν εκεί που ήμασταν εμείς. Ύστερα από προτροπή τους, κάτσαμε με μια φίλη μαζί τους για λίγο.
Ήξερα ότι πριν λίγους μήνες, η ατυχία είχε χτυπήσει την οικογενειακή πόρτα του ενός.
Εννοείται δν αναφέρθηκα καθόλου, είναι αρκετά λεπτά ζητήματα αυτά..
Μιλήσαμε για τα παλιά, τους συμμαθητές μας, την 5ήμερη στην Κέρκυρα, τα χαζά μας...
Σήμερα, ξαναβγήκα μαζί τους για καφεδάκι.
Στο τέλος, συνόδευσα τον γνωστό μου μέχρι τα ΚΤΕΛ για να φύγει.
Εκεί μου είπε κ για άλλα άτυχα που του συμβαίνουν, που έχουν σχέση με την υγεία του.
Γιατί ρε 'συ;
Γιατί να χτυπά η ατυχία (κ η λέξη "ατυχία" δν είναι τπτ σ' αυτά που "συνοδεύουν" το παιδί, απλά δν βρίσκω άλλη λέξη) σε παιδιά 21 χρονών;
Γιατί να τους αλλάζει όλη η ζωή με τη μία;
Γιατί όλα μαζί σ' αυτή την ηλικία;
Γιατί να είναι όλα μαζί;
Γιατί..;
:(

posted by Winnie @ 1:13 AM